چند سالیست که از مد شدن مینیمالیسم می گذرد. واژه ای که تا مدت ها، هشتگ مطالب بسیاری از افراد بنام و مترقی شد. مینیمال بودن یعنی ساده گرایی. اما تصویری که از آن به جای ماند، با فلسفه و هدف اصلی آن، فرسخ ها فاصله پیدا کرد. و خود، مسبب هرج و مرج بیشتر گشت. گروهی از افراد پیرو، به بهانه ی انتخاب سبک زندگی ساده گرایانه، بسیاری از وسایل خانه و زندگی خود را بیرون ریختند یا به دیگران بخشیدند. دکور خانه های خود را خلوت کردند. محیط کار خود را ساده کردند. اما نه تنها سرمایه های خود را بیرون ریختند، بلکه برای سبک زندگی جدیدشان، وسایل مدرن، گرانقیمت و ساده خریداری کردند. درواقع بجای اینکه زندگی خود را سبک کنند، جیبشان را سبک کردند. مینیمالیست بودن، اشتباها، بسیار گران از آب در آمد. گروه دیگر، دچار افکار و رفتارهای وسواس گون شدند. هر نوع خرید، ولو از نوع مایحتاج را به خود منع کردند. استفاده از تسهیلات و ابزارهای متفاوت کمکی را بر خود حرام دانستند و بجای آنکه فکرشان باز و گسترده شود، آن را محدود و تنگ کردند. درگیر نداشتن شدند.
...
ادامه متن