ترفندهای کارآفرینی برای شادها و کوشاها

دوستان ADHD (Attention Deficit Disorder)، در پیش بینی نتایج کارشان به مشکل بر می خورند و سهوا اغلب کارهای خود را به تعویق می اندازند. که موجب می شود نتوانند برای پروژه های بزرگ و کوچک خود، اعم از فعالیت های روزانه، برنامه ریزی زمانی مناسبی ایجاد کنند. در واقع افراد با مغز ADHD می دانند چه کارهایی را باید انجام دهند، اما نمی دانند، "کی" باید آن را انجام دهند. وظیفه یا فعالیتی که هم اکنون از آنها خواسته می شود را به خوبی انجام می دهند، ولی اگر انجام همان کار را در آینده از او بخواهند، نا توان می مانند. اگر به adhd دچار هستی، در مقاله امروز، می خواهم نکاتی کاربردی و عملی در رابطه با برنامه ریزی برای موفقیت در کسب و کار، با وجود مغز کم توجه ارائه کنم و باقی نکات را نیز در مقالات بعدی خواهم نوشت.

سالهاست که روش الف، ب، ج به عنوان استراتژی موثر برای مدیریت زمان پروژه ها، چه پروژه های کوچک چه پروژه های شهرسازی به کار می رود. در این قسمت می خواهم این روش را با مثال های روزمره زندگی افرادی که درگیر بیماری هستند، خانم هایی که از منزل کار می کنند و نیاز به ایجاد تعادل میان کار خانه، فرزندان، کسب و کار و سلامت خود دارند، یا بطور کل هنگامی که بحرانی خاص در زندگی پیش می آید، توضیح دهم

شما یک کسب و کار فعال دارید و درآمدتان به آن وابستست. بدین معنا که در روند درآمد زایی باید بصورت مستمر با مشتری در ارتباط باشید، مذاکره کنید، بفروشید، پروژه انجام دهید یا تدریس کنید. و اگر بیماری مزمن داشته باشی، این مسئله به معنی زنگ خطر فروپاشی کسب و کارت محسوب می شود. نیاز به یاداوری ندارد که بیماری قابل پیش بینی نیست و بنابراین امکان فعالیت مداوم و مستدام، با نظم و قابل اتکا برای فرد بیمار، وجود ندارد. توصیه ی من با توجه به تجارب خودم و عزیزانی که در خدمتشان بودم این است که سهم بالایی از کسب و کار خود را به فعالیت های منفعلانه اختصاص دهید، تا در زمان های عود شدید بیماری، همچنان منبعی برای درآمدزایی شما وجود داشته باشد...

باور کنید اغلب آدم ها تصور می کنند، مدیریت یک کسب و کار کوچک، راحتترین شغل دنیاست. برایشان یادآور زندگی روستایی یا دهکده ایست. هیچ یک از این ویژگی های ناپسند را ندارد: شلوغی سازمانی، مزاحمت در تمرکز حین انجام کار، خواست های نامتناهی کارفرما و روسایی که بصورت سلسله مراتبی و ازلی از همه بازخواست می کنند و انتظارات ثابتی ندارند، زمان کاری غیر منعطف و... اما طبق تحقیقات، کسی که کسب و کار کوچک خود را راه اندازی می کند، بیش از زمانی که در یک سازمان بزرگ کار می کرده، دچار استرس می شود. ماهیت مدیریت یک کسب و کار کوچک، کاملا متفاوت با شغل سازمانیست...

مدیریت کسب و کار با وجود بیماری مزمن، چالش های بسیار زیادی بهمراه دارد. چه کسانی که در مراحل اولیه بیماری هستند، چه کسانی که از درمان نا امید شده و منتظر تصمیم خود بدنشان برای بقا مانده اند، با ابهام، کمبود انرژی بدنی، کمبود انرژی ذهنی و کمبود زمان مواجه هستند، که نتیجتا کسب درآمد را برایشان سخت می کند. درآمدی که در واقع باید بیشتر از بقیه باشد، از آنجا که هزینه درمان ها بالاست و کسی که بیماری مزمن دارد و کسب و کارش را بصورت شخصی مدیریت می کند، وابسته به سازمان دیگری نیست، احتمالا بیمه تکمیلی هم ندارد. بدی هایش را می دانیم و دلمان پر است. اما یک سری کارهای کوچک و بسیار مهمی وجود دارند که می توانند به مدیریت بهتر کسب و کارمان در این شرایط کمک کنند.  این موارد، بر اساس نیازها و تمایلات شخصی شما قابل انعطاف است.

گاهی بخاطر خود بیماری، گاهی بخاطر عوارض داروها. گاهی نصفه شب از درد بیدار می شوی، گاهی از کابوس و نفس نفس زدن، گاهی خیلی خوشحال و خندان ساعت 2 صبح، مغزت میگوید "به به صبح شده پا شو دیگه." گاهی هم خیلی خیلی خسته و خوابآلودیم ولی نه میتوانیم بخوابیم نه میتوانیم پاشیم کاری بکنیم. یک خواب کامل، چند سیکل دارد که هر سیکل حدود یک ساعت و نیم به طول می انجامد، شامل خواب rem و non rem هست و دوباره تکرار میشود. یک ادمی با خواب طبیعی، معمولا 5، 6 سیکل را باید در شب بگذراند. یعنی 7 ساعت و نیم تا 9 ساعت. حالا اگر وسط سیکل بیدار شود، بدترین حالت ممکنه پیش می آید...