سولوپرنور

سولوپرنر (solopreneur) کیست و چگونه می تواند موفق شود

سولوپرنر شبیه واژه انتراپرنر ( به معنی کارآفرین) است. پس یعنی یک نوع کارافرین ولی از نوع سولو . یعنی انفرادی. یعنی کارآفرینی که کسب و کارش را با هدف تک نفره بودن و تک نفره ماندن مدیریت می کند. پس در واقع تفاوت سولوپرنور با کارافرین، در تعداد کارمندانش است. یک کارافرین می تواند تعداد انگشت شماری کارمند داشته باشد (یا برنامه آن را داشته باشد) یا اینکه افراد بسیار زیادی را در کسب و کار خود مشغول به کار کند. اما سولوپرنور می خواهد تمام بیزینس خود را، خودش ایجاد، اجرا و مدیریت کند . البته این بدین معنا نیست که سولوپرنور از برون سپاری نیز کمک نمی گیرد. بلکه مانند هر مدیر کسب و کار دیگری، هنگامی که نیاز باشد، قسمت هایی از کارهای موردنیازش را به صورت پروژه ای به فریلنسرها می سپارد.

سولوپرنور بودن برای خیلی از افرادی که خلاق، ایده پرداز، استقلال طلب، خود انگیزه، خودآموز و خودمدیر هستند، راهی فوق العاده برای مشغولیت در دنیای کسب و کار، خلق، خدمت رسانی و کسب درآمد است.

اما متاسفانه افراد زیادی، این روش کار را نمی پسندند و براحتی می توانند در روحیه و ذهنیت یک سولوپرنور، تاثیر بگذارند و او را از ادامه فعالیتهایش منصرف کنند. در واقع ماهیت اقلیت بودن تمام انواع کارآفرینی، مسبب این چالش است. اما کارآفرین های معمول نسبت به سولوپرنور، از ساپورت اجتماعی بیشتری برخوردار هستند، کتب، مربیان، دوره یا بطور کل اطلاعات در دسترسی که به آنها اجازه می دهد در مسیر خود بمانند و نا امید نشوند. متاسفانه این ساپورت در دنیای سولوپرنور بسیار کم دیده می شود.

لازم بذکر است، صرف تمایل سولوپرنور به داشتن کسب و کار انفرادی، به معنای تمایل او به انزوا نیست. اما پذیرفته نشدن وجهه اجتماعی او در بستر فرهنگی یک جامعه، اجبارا او را از دیگران دور می کند. لازم است سولوپرنور ها، یکدیگر را پیدا کنند و با هم در ارتباط باشند و خودشان جامعه پشتیبان خودشان را بسازند.

در ادامه ترفندهایی برای موفقیت یک سولوپرنور را ارائه میکنم:

1. همراه با دیگران کار کنید.

کاش امکان داشت بگویم، لپتاپ خود را بردارید و به یک کافی شاپ، یا "فضای همکاری مشترک" برید. ولی متاسفانه اینچنین مکان ها فقط در شهرهای بزرگ ایران آنهم بصورت بسیار انگشت شمار دیده می شوند. کافی شاپ هایی که امکان کار کردن در آنها باشد و بعد از نیم ساعت عذرتان را نخواهند، یا اتاق ها و سالنهایی که در ازای پرداخت مبلغی ماهیانه یا ساعتی امکان حضور در آنجا را داشته باشید برای بسیاری از ما سولوپرنورها رویاییست که در فیلم های خارجی میبینیم. در اغلب نقاط کشورمان، همچنین جایی و همچنین فرهنگی وجود ندارد. کارآفرین تکرو، مجبور است به تنهایی کار کند.

اما اگر بتوانید در شهر خود با دو سه نفر از افرادی که مانند شما از خانه کار می کنند یا مطالعه می کنند همراه شوید و هر از گاهی در اتاقی از خانه یکی از این افراد، دور هم کار کنید عالی می شود. مثلا اگر یکی از اقوام برای کنکور آماده می شود و دوستی دیگر درحال نوشتن یک مقاله است، میتوانید سه نفره با هم در زمان مشخصی از هفته، در یک مکان، دور هم آیید و هر یک بطور مجزا و به ارامی ، کار مورد نظرتان را انجام دهید.

حتی اگر هفته ای یک نیمروز با هم باشید تاثیر بسیار زیادی در میزان پروداکتیو بودن، با انگیزه ماندن و بطور کل موفقیت شما خواهد داشت.

اگر امکان گردهمایی حضوری با دیگران وجود ندارد، در فضای مجازی، یک هم مسیر "پایه" پیدا کنید! کسی که مانند شما به تنهایی کار می کند. چه کسی که کسب و کار خودش را مدیریت می کند، چه برای یک شرکت دورکاری انجام می دهد، یا کسی که فریلنسر است. پیدا کردن این فرد و نزدیک شدن و دوست شدن با او، ممکن است سخت به نظر برسد، اما به دستاوردی که حاصل می شود می ارزد. برای این فرایند، وقت بگذارید و سرمایه گذاری زمان و انرژی انجام دهید تا هم مسیر پایه ی خود را پیدا کنید. سپس ساعاتی از روز را با هم هماهنگ می کنید که در طی این ساعت ها قرار است با تمرکز کامل کار کنید و پروداکتیو باشید. در این ساعات، دقیقا همانند همکارانی که در یک اتاق واحد هستند، گاها حال یکدیگر را از طریق سرویس های پیام رسان جویا می شوید و روند کارتان را ارزیابی می کنید.

2.  از نظر ذهنی آماده انتقادات باشید

نزدیکانتان شما را دوست دارند و میخواهند کمک کنند، اما با این مفاهیم جدید در دنیای بیزینس آشنا نیستند و تصور می کنند به بیراهه می روید. نمی دانند دنیا به سرعت در حال تغییر است و محدود به زاویه دید چشمانشان نیست. بنابراین برای حرف های مایوس کننده و نصیحت های سرکوب کننده آماده باشید. "اینکارها راه به جایی نمی برد" "این که کار کردن نیست" " خودت را الکی سرگرم نکن برو یک کار واقعی انجام بده" "اینکارها وقت تلف کردن است" "تو نمی توانی، اینکارها خیلی سخت است" "تو که سرمایه نداری" "تو که تجربه نداری" "تو که بازاری نیستی" "تو که بیزینسی نیستی" "تو که بلد نیستی" و ... مهم نیست. با آنها بحث و جدل نکنید و ازشان دلخور نشوید. شما به کارتان ادامه دهید. راهی طولانی در پیش دارید پس روحیه خود را حفظ کنید.

3. از نظر پروداکتیو بودن، انتظارات واقع بینانه داشته باشید

سولوپرنور بودن یعنی بیزینسی که به کندی پیش می رود. چون فقط یک نفر پشت این کسب و کار است. فقط شما. هر چقدر هم سریع، فعال و پروداکتیو هم که باشید امکان رشد سریع ندارید. صبر پیشه کنید. قدم به قدم. آن هم قدم های کوچک. پس شما نمی توانید خودتان را با یک شرکت رقیب که ده کارمند دارد مقایسه کنید. بعنوان مثال اگر شما در زمینه خدماتی و از نوع مشاوره، فعالیت می کنید، احتمالا بتوانید در طی یک روز در بهترین حالت فقط به یک نفر مشاوره ارائه کنید. معمولا در هفته یکی دوبار بیشتر مراجع نخواهید داشت. چرا که ، سرعت بازاریابیتان کندتر از رقیب است. و همچنین توان خدمت رسانی بیش از این را در کنار تولید و بازاریابی و اجرا ندارید. پس اهداف و انتظاراتتان را از سرعت پیشرفت، کم کنید.

ادامه دارد... حتما... نکات زیادی برای گفتن وجود دارد.. :) فعلا